Kalk in asfalt mengsels

De duurzaamheid van een bitumineuze wegverharding is een erg ruim begrip, doch veelal wordt aan de hand van dit concept geduid op het behoud van prestatiekenmerken van asfaltmengsels in functie van de tijd.

Sinds vele jaren is het toevoegen van kalkhydraat aan bitumineuze mengsels een beproefde techniek op meerdere continenten.

Om de fijnheid van een stof weer te geven, moet rekening worden gehouden met twee aspecten: het pure analytische aspect en het synthetische aspect.(vertegenwoordigd door het specifiek of soortelijk oppervlak  - ook wel "Blaine-eenheid" genoemd)). Afhankelijk van de behoefte, wordt meer aandacht besteed aan het ene aspect dan aan het andere.

In de jaren ’70 werd gehydrateerde kalk gebruikt om het overtollige water op het granulaat te neutraliseren. Hevige regenval en een onvolledige droging van het zandskelet, resulteerde vaak in een ‘soepachtig fenomeen’. Dit gedrag wordt veroorzaakt door het afdruipen van het bindmiddel en het “uitzweten” van het granulaat zodat het mengsel ijdens het transport veranderde in één vloeibare massa.

Hoewel kalk al zo’n vier millennia gebruikt wordt rijst er een probleem qua terminologie: er is kalk en er is kalk.

Links: Meting van de beschikbare kalk:
proef met sacharose

Sinds 1 augustus 2003 is de Europese norm de enige norm voor alle soorten bouwkalk. De Belgische producenten kregen een certificaat voor de constructiekalk van het type CL-90-S en CL-90-Q

Het idee van één grote economische Europese markt dateert van de creatie van de Europese Unie bij het verdrag van Rome. Praktisch gezien was een harmonisatie noodzakelijk om het vrij verkeer van goederen te garanderen binnen de Unie.